1839’da Tanzimat Fermaný’nýn ilanýndan sonra yönetim, hukuk, vergi, mülki haklar, eðitim, kentsel planlama ve belediye hizmetleri gibi farklý alanlarda sistematik bir deðiþim baþlamýþtýr. Bu durum, modern bir devlet oluþumuna bir araç olarak kent mekânýný düzenleme sürecini de beraberinde getirmiþtir. Bu makale, 19. yüzyýlda kentsel düzenlemelerin oluþum süreçlerine odaklanmakta ve Ýstanbul örneði üzerinden bunlarýn kent mekânýndaki yansýmalarýný irdelemektedir. Bu inceleme için yapýlara ve sokaklara yönelik dokuz adet nizamnamenin yayýnlandýðý 1820-1900 aralýðý seçilmiþtir. Bu dönemde, yapý düzenlemeleri sistematikleþtirilmeye çalýþýlmýþ ve gerekli yönetim birimleri kurulmasý sayesinde Ýstanbul’un bazý bölgelerinde hayata geçirilmeleri mümkün olmuþtur. Her ne kadar yapý düzenlemeleri tüm kente uygulanmak üzere yayýnlanmýþsalar da, finansal ve idari kýsýtlamalar nedeni ile Galata ve Pera gibi belirli bölgelerde gerçekleþtirilebilmiþtirler.

Starting with the declaration of Tanzimat Firman in 1839, a systematic transformation in different fields, such as administration, law, taxation, property rights, education, urban planning and public works was initiated, which triggered the regulation of urban space as a tool for achieving a modern state. This paper focuses on the formation of urban regulations in the 19th century and questions their reflection in the urban space based on the case of Istanbul, the capital of the Ottoman State. The period between 1820-1900 is chosen, during which nine regulations were enacted concerning the buildings and the streets. During this period, the building regulations were tried to be systematized and following the establishment of the necessary urban administrative bodies, they were able to be applied in some districts in Istanbul. Although the building regulations were enacted with the purpose to transform the whole city, they could only be implemented in certain areas, the most prestigious neighborhoods such as Galata and Pera, due to financial and administrative restrictions.

Abstract | Full Text PDF

Cumhuriyetin ilk yýllarýnda küçük bir kasaba görünümünde olan Artvin’in o tarihlerde henüz geleneksel karakterini koruduðu ancak son 60 yýlda büyük bir dönüþüm geçirerek birçok Anadolu kenti gibi bu karakterinden uzaklaþtýðý görülmektedir. Kentin konut dokusunda gerçekleþen bu deðiþimin yaný sýra il merkezi olmasý dolayýsýyla kamusal fonksiyonlara yönelik inþa edilen birçok yapý da zaman içerisinde kent peyzajýna eklemlenmiþtir. Kent dokusuna katýlan kamu yapýlarýnýn en önemlisi; eski hükümet konaðýnýn kentin ihtiyaçlarýna cevap veremez hale gelmesi gerekçesiyle 1968 yýlýnda Bayýndýrlýk Bakanlýðý tarafýndan açýlan mimari proje yarýþmasýný kazanan Mustafa Aslan Aslaner, Erkal Güngören ve Sümer Gürel’den oluþan ekibin projesinin 1974 yýlýnda uygulanmasý sonucunda inþa edilen Artvin Hükümet Konaðý’dýr. Yarýþmacýlardan korunmasý beklenen eski hükümet konaðýnýn oranlarý soyutlanarak yaratýlan modülasyonla yeni yapýya aktarýlmýþ ancak kentin geçmiþinin önemli bir tanýðý olan eski hükümet konaðý 1980’li yýllarda yýktýrýlmýþtýr. Bu çalýþma son yýllarda koruma kamuoyunda gün geçtikçe daha fazla yer tutmaya baþlayan modern mimarlýk mirasýnýn korunmasý konusunu eski hükümet konaðýnýn izlerini de barýndýran Artvin Hükümet Konaðý örneðinde tartýþmayý hedeflemektedir. 1970’li yýllarda, ulusal bir mimari proje yarýþmasý sonrasý elde edilmiþ Artvin Hükümet Konaðý’nýn korunmasýnýn hem ulusal ölçekte inþa edildiði dönemin mimari yaklaþýmýný yansýtmasý hem de kentin son 40 yýllýk tarihinin önemli bir tanýðý olmasý nedeniyle büyük önem taþýdýðý düþünülmektedir. Artvin kent tarihi açýsýndan 20. yüzyýlýn modern mimarlýk anlayýþýný yansýtan yapýlarýn korunarak gelecek kuþaklara aktarýlmasý en az 19. yüzyýl ve öncesine tarihlenen ve günümüzde sayýlarý oldukça azalan geleneksel ve anýtsal yapýlarýn korunmasý kadar önemlidir.

Artvin, which had been a view of a rural town in the first years of the Turkish Republic, had still preserved its traditional character in this era. Over time a major transformation lasted in town’s traditional character that can be seen in many other Anatolian towns. In addition to the change that took place in the city’s residential areas, so many public buildings are added to the urban lanscape in time because of being the central of the province. Artvin Government House is the most important one beetween these buildings which has built in 1974 by winning architectural project of Aslaner, Güngören and Gürel after the competition of Ministry of Public Works in 1968 according to the need of a new Goverment House. Old government house which was an important witness of the city's history and was expected to be protected from competitors were transferred to the new building with the creation of an abstract modulation in the proportions of the new design. Despite all the efforts the historical building was demolished in the 1980s. This study aimed to discuss the conservation of modern architectural heritage subject, which has started to be more discussed in conservation science environments in recent years, in the case of Artvin Government House which carries traces of the old government house. The protection of Artvin Government House, which was obtained after a national architectural competition, has a crucial importance because of not only reflects the architectural style of the period but also witnesses the town’s last fourty years history. The preservation of the 20th century modern architectural heritage of Artvin and transmitting to this heritage to next generations are at least important that the protection of the traditional and monumental buildings dating to 19th century or earlier periods that number of which are decreasing nowadays.

Abstract | Full Text PDF

Her bina iç ve dýþ arasýndaki bir arakesit olan mimari kabuk ile tanýmlanýr. Güncel mimari ortamýnda deðiþen “baðlam” anlayýþý, kabuðun anlamsal – tanýmsal olarak ifadesini deðiþtirmiþtir. Mimari gündemin sürekli deðiþimi / dönüþümüyle bu yaklaþýmlar; sembol, deðer, dil, söylem açýlarýndan çok boyutlu olarak tartýþmaya açýlmaktadýr. Yeni bir anlamsal ifade aracý olarak mimari kabuk ve kabuðu oluþturan elemanlarýn kavramsal olarak nasýl okunduðunun ortaya konmasý, mimari kabuðun yeni anlamýný, tanýmýný ve kapsamýnýn güncel mimarlýk söylemleri içindeki yerini gösterecektir.
Bu çalýþmanýn amacý; ‘Mimari Kabuk’ un binayý tanýmlayan, temel bir yapý elemaný olmanýn yaný sýra binanýn kimliðini belirleyen, iç ve dýþ arasýnda gerçekleþen dinamik deðiþimi ve gerilimi temsil eden, anlamsal, teknolojik ve estetik kaygýsý olan, çok önemli bir parçasý olduðunu ortaya koymak ve ‘Baðlam’ý yeniden tanýmlamak ve anlamlandýrmak, bu yeni mimarlýk kapsamýnda ‘baðlamýn kavramsal hale gelmesi’ ve ‘kavramýn / kavramlarýn baðlam haline dönüþmesi’ gibi birbiriyle baðlantýlý durumlarýn ortaya çýktýðýna dikkat çekmektir.
Çalýþmada, güncel mimarlýk ortamýnda kabuk-baðlam iliþkisinde deðiþen anlamlar, söylem analizi ile irdelenmiþtir. Mimarlýk ortamýnda, güncel tartýþmalarýn odaðýndaki mimarlarýn medya ve literatürde yer alan söylemleri üzerinden yapýlan bu analiz ile, kavramsal açýlýmlar ve kodlar çeþitliliði ortaya konarak, kabuk – baðlam iliþkisi üzerine yeni bir bakýþ açýsý kazandýrýlmýþ, yeni tasarýmlarda bilgi üretimine olanak saðlayacak bir altyapý kurgulanmýþtýr.

Every building is defined by an ‘architectural envelope’ which is an interface between interior and exterior. The changing understanding of ‘context’ in contemporary architectural environment has changed the definitional and semantic signification of envelope. With continuous change / transformation of architectural agenda, these approaches were opened to multi-dimensional discussion in terms of symbol, value, language, expression. The analysis of how to read conceptually the architectural envelope and its constituent elements as a new means of definitional expression will reveal the place of the new meaning, definition and scope of architectural envelope in contemporary understanding of architecture.
The purpose of this work is to prove that the architectural envelope is a very important part of the building which, as a basic construction element, defines the building, determines its identity, represents the dynamic change and tension between interior and exterior, and has also semantic, technological and esthetical concerns. It also aims to point out that the interrelated situations such as ‘re-defining and re-explaining the context’, ‘context becomes the concept’ and ‘concept/concepts become context’ may occur in this scope of the new architecture.
In this study, changing meanings of Architectural Envelope - Context, in the current architectural environment relations, are examined by the discourse analysis. In the environment of architecture, with this analysis that has been made on the discourses of architects in media and literature, a new perspective has been presented on the envelope - context relation, by explaining conceptual openings and diversity of codes, and an infrastructure, to promote new information in the new design, has been conceptualized.

Abstract | Full Text PDF

Derslikler, insanlarýn yaþamlarýnýn büyük bir bölümünü geçirdikleri mekanlardýr. Öðrenmede görsel algýlama diðer algýlamalara göre daha etkili olduðundan, dersliklerde görsel konfor koþullarýnýn saðlanmasý, bu eylemin zorlanmadan, yorulmadan ve verimli bir biçimde gerçekleþtirilmesi açýsýndan özenle üzerinde durulmasý gereken bir konudur. Hacimlerde, aydýnlýðýn niceliði ve niteliðinin yaný sýra iç yüzey özellikleri de görsel konfora etki eder. Bu çalýþmada, dersliklerde görsel konfor koþullarýna yönelik genel bilgi verilmiþ, bir derslik hacmi ele alýnarak, bilgisayar simülasyon programý aracýlýðýyla doðal, yapma ve bütünleþik aydýnlatma koþullarý için iç yüzeylerin ýþýklýlýk deðerleri örneklenmiþ ve YTÜ Mimarlýk Bölümü’ndeki bir derslikte çalýþma masasý yüzeylerine iliþkin öznel deðerlendirmeler yapýlmýþtýr.

Classrooms are spaces where people spend the special part of their lives. Due to the fact that the visual perception is more effective than other perceptions for learning, visual comfort in classrooms has a prime importance in terms of performing learning activity without any difficulty, fatigue and loss of efficiency. In spaces, interior surface features affect the visual comfort as well as lighting quantity and quality. In this study, some main information about factors of visual comfort in classrooms was given, the luminance values of inner surfaces of a classroom were exemplified via lighting design programme. Additionally, surveys were implemented regarding surface features of work tables to students in a classroom of YTU Department of Architecture.

Abstract | Full Text PDF

Bitlis ili; farklý topografik konumu, bu topografyada konumlanan geleneksel konutlarýn kentsel görüntüsü, anýtsal yapýlar ile farklý açýlardan birbirinden zengin vistalar veren bir geleneksel mimari zenginliðe sahiptir.

XX. Yüzyýl ilk çeyreðinde Ermenilerin ve Müslümanlarýn bir arada yaþadýðý bir yerleþim yeriyken, yüzyýlýn ikinci yarýsýndan sonra iç ve dýþ göçler yüzünden kentte yaþayanlarýn sosyal yapýsýnýn deðiþtiði görülmektedir.

Bitlis, bulunduðu bölge itibariyle, ülke genelindeki sanayileþme sürecinden geliþmiþlik bazýnda olumlu yönde etkilenmemiþtir. Bu süreçte geleneksel kent dokusundaki kullanýcýlar ekonomik zorluklar nedeniyle büyük þehirlere göç etmiþtir. 1960 sonrasýnda ekonomik nedenlerle baþlayan göç, 1980 sonrasý bölgede oluþan terör sebebiyle devam etmiþtir. Bitlis’in geleneksel kent dokusu, bu göçler nedeniyle kullanýcý deðiþimlerini yaþamak zorunda kalmýþtýr.

Kentin sahip olduðu geleneksel konut sayýsýnýn çok fazla olmasý, özgün kent dokusunun fiziksel baðlamda korunarak günümüze ulaþmasý, kullanýcý deðiþiminin süregelmesi ve geleneksel konutlar hakkýnda kapsamlý bir çalýþmanýn yapýlmamýþ olmasý Bitlis il merkezindeki geleneksel konut dokusunun bilimsel anlamda incelenmesinin ve deðerlendirilmesinin gereðini doðurmuþtur.
Bu çalýþmada, sosyal içerikli bir fiziki korumanýn daha baþarýlý olacaðý düþüncesinden hareketle, Bitlis geleneksel kent dokusunun anlatýlmasý amaçlanmýþtýr. Alanda yapýlan incelemeler sonucunda Bitlis ilindeki geleneksel evlerin plan ve cephe tipolojileri hazýrlanmýþtýr. Alanýn kullanýcýlarý ile yapýlan anketler sonucunda ise sosyal yapý analizi çýkartýlmýþtýr. Bu analizler sonucunda ise geleneksel kent dokusunun sosyal ve fiziksel sorunlarýndan bahsedilmiþtir. Sonuç olarak, sosyal yapýdaki deðiþimin geleneksel konut mimarisi üzerindeki etkilerinin neler olduðu belirlenerek, geleneksel kent dokusu ve geleneksel evlerin koruma sorunlarý ve bunlarýn çözümü yönünde önerilerde bulunulmuþtur.

Bitlis province is located in south east Anatolia and settled on a high terrain, with in this topography, images of the traditional urban houses and monumental building semblances a rich profile from different vistas.

XX. In the first quarter of the century, when it was a settlement where the Armenians and Muslims live together,because of internal and external migrations after the second half of the century the social structure of the residents of the city that has changed is observed.

The 1960s in the aftermath of migration to the big cities for economic reasons, which is, after 1980 because of the terror that occurs in the area continued. Bitlis traditional urban fabric, due to this migration, the user was forced to live the changes.

The number of traditional housing to be a lot of the city's original urban fabric while maintaining the physical context of the present day, to reach a comprehensive study of the user of the change have been made about the traditional houses in Bitlis province suregelmes and tissue for Evaluation and analysis of traditional housing in the scientific sense was born out of necessity.

As a result of the analysis from the traditional urban tissue of the social and physical problems have been mentioned. As a result, the change in the social structure by determining what are the effects on the domestic architecture of traditional traditional traditional homes and the protection of the urban fabric in the direction of solution of their problems and made suggestions.

Abstract | Full Text PDF

Bu çalýþma, Ýstanbul’da bir üniversitenin lisans programýnda seçmeli ders olarak yer alan “Yapý Bilgi Modelleme” isimli teknoloji dersini açýklamaktadýr. Bu dersin amacý, temel Yapý Bilgi Modelleme (YBM) bilgisinin tasarým sürecinde nasýl kullanýlabileceðini tanýmlamaktýr. Bu dersi 2007-2015 yýllarý arasýnda yaklaþýk 500 öðrenci almýþtýr. “Yapý Bilgi Modelleme” dersinin, içeriði ve dersin ürünleri üzerinden tartýþýldýðý bu çalýþmada dersin deðerlendirmesini yapmak üzere ayrýca bir anket hazýrlanmýþ ve dersi almýþ olan öðrencilere uygulanmýþtýr. Bu çalýþma, YBM ve mimarlýk eðitimi üzerine tartýþmalar sunmaktadýr.

This paper explains a course called “Building Information Modelling” that is compulsory in an undergraduate program of architecture in a university in Istanbul. The aim of the course is to describe how basic BIM knowledge can be used during the whole design process. From 2007 till 2015, approximately 500 students have taken this course. This paper discusses “Building Information Modelling” course by giving the content and the products of the course. In order to evaluate the course a survey is made and the results of the survey is also given. This paper also talks over the importance of BIM on architectural education.

Abstract | Full Text PDF

Son dönemde, Türkiye’de planlama politikalarýna iliþkin merkezi düzeyde verilen kararlarda kentsel dönüþüm oldukça gündemde olup, geçtiðimiz yýllarda geliþtirilen yasal altyapý ve beraberinde yapýlan uygulamalarla hem halk, hem de uzmanlar ve akademisyenler tarafýndan tartýþýlan bir alan kimliðine bürünmüþtür. Yapý adasý ölçeðinden baþlayarak bazý kentlerde apartman ölçeðine kadar inen uygulamalarýn ve bunlarý yönlendiren dönüþüm politikalarýnýn izlenmesi, söz konusu geliþmelerle kent parçalarýnýn yeniden yapýlandýrýlmasý nedeniyle önem taþýmaktadýr.
Kentsel dönüþümün diðer önemli bir yönü kullanýcýlarýn gündelik yaþam çevresini deðiþtirerek, hem süreç içerisinde hem de sürecin sonunda sosyal iliþkiler, ekonomik durum, aidiyet, baðlýlýk gibi yaþamýn farklý boyutlarý üzerinde dolaylý olarak etkili olmasý ve yaþam biçimini deðiþtiren bir role bürünmesidir. Bu kapsamda deðiþen zaman ve koþullarýn da etkisiyle, bireylerin yaþamlarýný farklý boyutlarýyla deðerlendirmesine iliþkin bir çýktý olan yaþam kalitesi de farklýlaþmaktadýr. Bu yönüyle, kentsel dönüþüm ve uygulamalarý yönlendiren politikalarýn yaþam kalitesi çerçevesinde ele alýnmasýnýn yarar saðlayacaðý düþünülmektedir.
Bu doðrultuda çalýþmada kentsel dönüþüm, ülke çapýnda bilinirlik kazanmýþ Doðanbey uygulamasý üzerinden, bireysel veya toplumsal esenlik düzeyinin belirlenmesini saðlayarak politikalara girdi oluþturan yaþam kalitesi perspektifinden ele alýnmaktadýr. Fiziksel, sosyal, yasal, yönetsel ve ekonomik boyutlarýyla oldukça tartýþýlan alanda gerçekleþtirilen yaþam kalitesi araþtýrmasý ile, insan-çevre arasýndaki dinamik iliþkiler sonucunda oluþan algý ve deneyimlerle ilintili olarak kentsel dönüþüm süreci irdelenmekte olup; yaþam kalitesinde tercih hakkýnýn taþýdýðý önem perspektifinden, kullanýcý katýlýmý eksikliði vurgulanmaktadýr. Katýlým eksikliðinin fiziksel, sosyal ve ekonomik sorunlara yol açtýðý Doðanbey üzerinden, aktörler, karar mekanizmalarý ve katýlým konusu ele alýnmakta ve elde edilen sonuçlara dayanarak, dönüþüm dinamikleri bakýmýndan benzer niteliklere sahip uygulamalar aracýlýðýyla kullanýcý yaþam kalitesinin iyileþtirilmesine yönelik çýkarýmlar üretilmektedir.

Urban transformation has been a considerable topical in recent epoch concerning planning policies set out at a centralized level in Turkey, and has also become a much-debated subject by the authorities and academics in legal structures and implementations concomitant. By the reason of structuring parts of the cities with the aforementioned developments, it is important to monitor the implementations from city block scale decreasing to apartment scale in some of the cities and the policies governing these.
Another important aspect of urban transformation is that, being effective on different dimensions of life as social relationships, economical status, belonging, attachment etc. both in and at the end of the process, also assuming a role in the change of the life style. The quality of life, that is an outcome concerning the individuals’ evaluation of their lives by different dimensions becomes different by the effect of time and conditions changing. From this aspect, it’s thought that discussing the urban transformations and the policies governing the implementations from the perspective of qualiy of life will provide benefit.
Accordingly, urban transformation is discussed through Doðanbey implementation that became known countrywide from the perspective of quality of life which creates inputs for policies, allowing the determination of individual or public well-being level in this study. With the survey of quality of life conducted in the area, a much-debated case due to its physical, spcial, legal, admisnistrative and economical dimensions, the urban transformation process is semtinized in relation to the perception and experiences of individuals generated by the dynamic relationship between people and environment; and lack of user participation is emphasized related to cruciality of the right to prefer in life quality. Through Doðanbey in which lack of participation caused physical, social and economical problems, this study adresses actors, decision mechanisms and participation; and based on the case study results, deductions are produced for improvement of quality of life through implementations that have similar qualities in terms of transformation dynamics.

Abstract | Full Text PDF

emizde organize sanayi bölgeleri, geliþmelerin bölgeler açýsýndan dengeli olmasý bakýmýndan özel sektör yatýrýmlarýnýn belirli yörelere yönlendirilmesi veya mevcut yatýrýmlarýn desteklenerek teþvik edilmesi için parasal ve fiziksel teþviklerin verilmesi aracý olduðu gibi ayný zamanda da, geliþmekte olan sanayilerin arazi gereksinmelerinin karþýlanmasý, birbirleri ile iliþkisi olan sanayilerin belirli bir program çerçevesinde bir arada üretim yapmalarýna olanak saðlanacak þekilde örgütlenmesi ve bunun sonucunda dýþsal ekonomiler yaratýlmasý yoluyla da yararlar saðlamaktadýr. Organize sanayi bölgeleriyle hedeflenen amaçlardan biri bölgesel dengesizlikler yaratmadan geri kalmýþ bölgeleri teþvik ederek sanayi yatýrýmlarýný bu bölgelere çekmek, ülke kalkýnmasýný saðlamaktýr.
Organize sanayi bölgeleri örgütlü, düzenli ve planlý bir yaklaþýmýn ürünleridir; bir mekân düzenleme aracý olduðu gibi, ayný zamanda bir geliþme aracýdýr. Sanayinin azgeliþmiþ bölgelere yönlendirilmesi ya da geliþme potansiyeli taþýyan bölgelerde bu potansiyelin aktive edilmesi gibi hedeflere ulaþmak için Organize Sanayi Bölgelerinden yararlanýlmaktadýr. Bu doðrultuda düzenli ve planlý kentsel geliþmeyi saðlamak adýna kullanýlabilecek önemli bir araçtýr.
Ülkemizde ilk organize sanayi bölgesinin faaliyete geçtiði 1962 yýlýndan bu yana 280’e yakýn organize sanayi bölgesi kurulmuþtur. Ülkemiz açýsýndan bakýldýðýnda; bir yandan azgeliþmiþ bölgelere sanayinin yönlendirilmesi hedeflenirken öte yandan geliþmiþ bölgeler için çok sayýda organize sanayi bölgesi kararý verilerek geliþmiþ bölgeler ile az geliþmiþ bölgeler arasýndaki farkýn geliþmiþ bölgeler lehine büyümesi teþvik edilmiþtir demek yanlýþ olmaz.
Ekonomiye saðladýklarý bu önemli yararlarýn kent planlama açýsýndan da olumlu olabilmesinin koþulu organize sanayi bölgeleri ile ilgili kararlarýn ülke ve bölge ölçeðinde alýnmasýdýr. Bölgesel eþitsizliklerin giderilmesi, ülke içinde eþitsiz büyümenin önlenmesi, uzun dönemli ekonomik etkinliðin saðlanmasý, teknik ve sosyal altyapý hizmetlerinin kendi içinde karþýlanmasý gibi ilkeler günümüzde “her ile Organize Sanayi Bölgesi” sloganlarý ile yanlýþ yatýrýmlarý getirmiþ ve bugün atýl durumda olan ve beklenen endüstriyel geliþimi saðlayamayan doluluk oranlarý çok düþük organize sanayi bölgelerinin oluþmasýný getirmiþtir.
Kýsaca, kentleþme ve sanayileþme iliþkilerini düzenlemek bakýmýndan önemli olan organize sanayi bölgeleri, sanayi iþletmelerinin çevrede yaratacaðý olumsuz etkileri denetleyebilmeyi, iþletmelerin topluca yer aldýklarý alanlarda daha kolay ve ucuz olarak üretim yapmalarýný ve uygun koþullarda altyapý hizmetlerinden yararlanmalarýný saðlayarak; geliþen sanayilerin geniþ olanaklara kavuþturulmalarýna olanak tanýrlar. Ancak organize sanayi bölgelerinin beklenen bu faydalarý saðlayabilmeleri için doðru yerseçim kararlarýnýn getirilmesi gerekmektedir.
Bu makalede ülkemizdeki organize sanayilerin mevcut durum saptamasýný yaparak (her ilde kaçta organize sanayi bölgesi olduðu, doluk oranlarý, faaliyet alanlarý… gibi) bir deðerlendirmeye gidilecek ve kalkýnmanýn bir aracý olarak planlanan organize sanayi bölgelerinin; gayrimenkul odaklý bir büyümeden üretim ekonomisine geçiþi sürecinde üstelenebileceði role uygunluðu tartýþýldýktan sonra nasýl olmasý gerektiði (üretim türü, yerseçim kriterleri, yasal ve kurumsal yapýlanma…) üzerine de tartýþmalar açýlacaktýr.

Turkey’s organized industrial zones serve to balance regional development equally by directing private sector investments to specific regions or by providing monetary or physical incentives to augment existing investment incentives. They also cover the land requirements of developing industries, organize related industries so that they can manufacture together within the framework of a specific program, and consequently generate an external economy. Another aim of organized industrial zones is to aid national development by incentivizing underdeveloped regions and drawing industrial investments to these regions toward regional equality.

Organized industrial zones are the outcomes of an organized, orderly and planned approach. They provide locational configuration and also serve as vehicles for development. These zones are efficient in directing industry to less developed regions, and, in regions with development potential, serve to activate this potential. Accordingly, they are efficient means of achieving orderly, planned urban development.

Turkey’s first organized industrial zone began operating in 1962 and to date, nearly 280 organized industrial zones have been established. Direction of industry to underdeveloped regions is a goal on one hand, while on the other, the decision has been made to establish several organized industry zones in developed regions as well. From the perspective of Turkey, it can be said that the difference between underdeveloped regions and developed regions has increased in favor of the developed regions.

In order for the economic benefits they provide to also make a positive impact on city planning, decisions regarding the organized industrial zones must be made on the national and regional levels. Principles such as providing regional equality, preventing unequal development in the country and the internal provision of technical and social infrastructure brought about poor investments through the use of slogans such as “An Organized Industrial Zone for Each Province.” Consequently, today there are many stagnant organized industrial zones. They are unable to provide the expected industrial development and have a low occupancy rate.

In sum, organized industrial zones play an important role in organizing the relationship between urbanization and industrialization. They enable the inspection of the negative effects of industrial organizations on the environment and allow organizations to manufacture easily and cheaply in areas where they are all located together and benefit properly from infrastructural services. Thus, they give developing industries the chance to encounter ample opportunity. Yet the right decisions on site selection must be made so that the organized industry zones can provide these expected opportunities.

This declaration aims to determine the current situation of organized industrial zones (e.g., the number of organized industrial zones per province, their occupancy rates and business segments) and evaluate their outcomes. Firstly, the appropriateness of the role that organized industrial zones, planned as vehicles for development, can play during the shift from realty-based growth to a production economy will be discussed. Then the discussion will be opened up to how this should occur (production type, site selection criteria, legal and institutional structuring, etc.).

Abstract | Full Text PDF

Kent bahçeleri çeþitli doðal, toplumsal ve ekonomik dinamiklerin tarihsel birikimleri ve birbiriyle etkileþimleriyle biçimlenirler. Kýrýn ve kentin arayüzünü oluþturan bu nadir alanlar ayný zamanda oldukça açýk olan çevresel ve ekolojik deðerlerinin ötesinde toplumlar ve kentler için önemli sosyal ve psikolojik faydalara sahiptir. Yarattýklarý kentsel tarým ve üretim uygulamalarý süreçleriyle, kentlerdeki tekdüze “kentsel” yaþam tarzýna sunduklarý kaçýþ yollarýyla topluluklar arasýnda birlikteliði ve ortaklýklarý geliþtirme potansiyeli taþýmaktadýrlar. Bu az görünen nitelikler, kent bahçelerini ayný zamanda kentlerin korunmasý en zor ve en hassas alt birimlerinden kýlmaktadýr. Nitekim son zamanlarda önüne geçilemez hale gelen kentsel büyüme kent bahçeleri ve insanlar arasýndaki iliþkiyi tehdit etmektedir.
Ýstanbul’daki kent bahçeleri de son yýllarda kültürel koruma, ekonomik büyüme ve sosyal katýlým gibi konularda çeþitli çeliþkilerle yüzleþmektedir. Bu sebeple, yukarýda bahsi geçen kentsel büyüme gerçeði ve korumada yaþanan zorluklara uygun bir örnek teþkil ederler. Bu çalýþma özelinde Ýstanbul’daki önemli kent bahçelerinden olan Yedikule Bostanlarý’nda gerçekleþen yýkým ve geliþme kavramlarý, mekanda yaþanan deðiþimin fiziksel, doðal, ekonomik ve toplumsal baðlamlarý içerisinde deðerlendirilmektedir. Bu çalýþma yaþanan kentsel deðiþim ve büyüme süreçlerinde kentsel tarým, kýrsal üretim ve kültürel-üretken peyzaj alanlarýnýn eklemlenmesi adýna genel bir çerçeve sunmaktadýr. Bu bakýþ açýsý ayrýca Türkiye’de yeni oluþan kentsel yeþil ortaklýklarýn da tartýþmaya açýlmasýný hedeflenmektedir.

Urban gardens are formed by a historical accumulation of and inter-relationships among the natural, social and economic dynamics. Standing at the interface of urban and rural, they are significant urban areas providing important societal and psychological benefits for societies beyond their explicit environmental and ecological values. They also have the potential of refurbishing collectivity within communities through urban farming and agricultural production. However, these rare characteristics also make them one of the most vulnerable sections of cities today that they have been threatened with the recent and irrepressible growth of urban areas.
Urban gardens in the city of Ýstanbul face the challenges of cultural conservation, economic development and social inclusion in recent decades as well. Hence, they are a pertinent example to the hardships in sustaining urban gardens in the phase of the urban growth. This study focuses particularly on Yedikule Urban Gardens in Istanbul by underlining both the “destruction” and “development” sides of the story in physical, natural, economic and social contexts of change. The paper proposes a “new” planning and conservation process for the urban gardens of Istanbul. This will provide a framework for the integration of urban farming, rural production, conservation of cultural and productive landscapes and farming activities into the changing urban environments in general. This concern is also present an introductory discussion for the significance of urban green commons in Turkey.

Abstract | Full Text PDF

Sanayi sektörü, 1950’li yýllardan buyana baþta Ýstanbul olmak üzere Türkiye’de de temel ekonomik faaliyet olarak, büyük kentlerin biçimlenmesinde belirleyici etkenlerden biri olmuþtur. Bunun yaný sýra metropol kentlerde oluþan yýðýlmalar ve ardýndan bazý ekonomik eylemlerin aþýrý birikmelerden dolayý ekonomik dönüm noktalarýný aþmalarý, yeni alanlara yönelme gereksinimi yaratmýþ ve bu alanlarýn sunduðu konumsal avantajlar doðrultusunda hareket etmelerine yol açmýþtýr. Bu doðrultuda Ýstanbul Metropolü kaynaklý birçok sanayi doðu, batý ve güney yönünde geniþleyerek Marmara Bölgesi içinde birçok alana yayýlmýþ ve bu alanlarda önemli deðiþimleri de beraberinde getirmiþtir. Metrepolün batý komþusu konumunda bulunan Tekirdað ve baðlý yerleþmelerde bu deðiþimlerden oldukça etkilenmiþtir. 1980-2010 yýllarý arasýnda hýzlanarak devam eden deðiþimler bir yandan idari yapýlanmayý yeniden oluþtururken, oluþan yeni idari yapýlarda mekansal deðiþimleri hýzlandýrmýþtýr. 30 yýllýk bu süreçte 17 adet yeni belde belediyesi kurulmuþ ve toplam olarak yaklaþýk 60.000 ha alan yapýlaþmaya açýlmýþtýr. Bu doðrultuda, bu makalede, Ýstanbul metropolünün etki alanýnda hýzlý bir ekonomik deðiþim ve büyüme süreci yaþayan Tekirdað ili içinde bulunan yerleþmelerde, 1980 yýlýndan buyana oluþan yerel yönetimler ve bunlarýn yerel planlarý yönlendirme biçimleri incelenmekte ve yapýlan planlarýn sanayi etki alanlarý içinde olan yerleþmelerde nasýl etkilendiði matematiksel olarak test edilmektedir.

The industrial sector has been a determining factor in shaping big cities as a basic economic activity in Turkey, principally in Istanbul, since the 1950’s. In addition, the build-ups in metropolitan cities and the fact that some economic actions subsequently exceeded their economic turning points due to excessive build-ups have created the need to gravitate toward new areas, and caused them to act in line with the positional advantages offered by these areas. To this end, many industries that originated in the Metropolis of Istanbul have expanded in the east, west, and south directions, expanding to many areas within the Marmara Region bringing about significant changes in these areas. Tekirdað and subsidiary settlements which are the western neighbors of the metropolis have been fairly effected by these changes. The changes which continued at an accelerating pace between the years of 1980 and 2010 have reconstructed the administrative structure while expediting spatial changes in new administrative buildings. In this 30 year period 17 new township municipalities were established and an area of approximately 60,000 ha was opened for development. Accordingly, this article examines the local administrations which were created since 1980 in the settlements within the province of Tekirdað which experienced a process of rapid economic change and growth under the area of influence of the metropolis of Istanbul, as well as the ways these local administrations have affected local plans, and mathematically tests how the plans that have been made were influenced in settlements within the areas of industrial influence.

Abstract | Full Text PDF

Sanayileþmiþ ülkelerin iktisadi performanslarýna yenilik/inovasyon yapabilme yetenekleri önemli katký saðlamaktadýr. Yenilik sadece bilim ve teknolojik alandaki geliþmelere deðil; ayný zamanda teknoloji, hizmet, kullanýcý-merkezlilik ve sosyal yenilik arasýnda köprü olarak hareket edebilen tasarým odaklý geliþmelere de baðlýdýr. Güçlü tasarým sektörüne sahip ülkelerde tasarým sadece iç kaynak temelli bir faaliyet olarak gerçekleþtirilmemekte, Tasarým Danýþmanlýk Firmalarý (TDF), araþtýrma ve uygulama merkezleri, Ar-Ge laboratuvarlarý gibi dýþsal oyuncular da etkin olarak kullanýlmaktadýr. Yeni nesil yenilik modelleriyle birlikte kabul gören, yenilik iliþkili dýþsal oyuncular gerek kendi içinde oluþturduklarý gerekse üretim endüstrileri ile oluþturduklarý yakýn ve uzak mesafeli yenilikçi ve iþbirlikçi networkler içinde yer alarak, firmalarýn rekabetçiliðine katký saðlamaktadýr.

Türkiye’de de son yýllarda yenilik ve tasarýmýn rekabet gücü kazanýmýna saðladýðý katký ve role dair farkýndalýk artmýþ, özellikle 2000’ler sonrasýnda konuya dair politik, yasal ve yönetsel düzenlemelere gidilmiþtir. Tasarýma iliþkin politikalar ve desteklerin dayandýðý temel teorik çerçeve doðrusal yenilik modellerinden beslenmekte, yeni nesil yenilik modelleri etkin olarak kullanýlmamaktadýr. Halbuki Türkiye’de sýnýrlý ürün ve teknolojik yenilik yapma kapasitesine sahip imalat sanayi firmalarýnýn oraný yüksektir ve farklý büyüklükteki imalat sanayi firmalarýyla dýþ kaynak temelli yenilik saðlayýcýlarý arasýndaki yakýn ve uzak mesafeli iþbirlikçi (yerel ve küresel) network kullaným oranlarý düþüktür. Sunulan makalenin amacý tasarýma iliþkin destek programlarýný yenilik modelleri perspektifinden analiz ederek, ürün yeniliðinde tasarýmýn etkin olarak kullanýlabilmesi için kavramsal bir çerçeve oluþturmaktýr. Bu amaçla yürürlükte olan politika ve strateji belgelerine, kamunun saðladýðý doðrudan ve dolaylý tasarým destek programlarýna odaklanýlmaktadýr.

The innovative character of the industrialized countries contributes to their economic performance. The dynamics of innovation are not dependent only on scientific and technological developments but also include design, which acts as a bridge between technology, services, user-centred, and social innovation. Design is not only implemented by in-house activities in countries with powerful design sectors; design- and innovation-related external actors are also actively used. Influenced by the new inovation models, innovation-related external actors contribute to a country’s competitiveness by engaging in local and global collaborative networks they form among themselves, and with manufacturing industries.

Awareness about the role and contribution of innovation and design in attaining competitiveness has been raised in Turkey, and relevant political, legal, and administrative regulations have been implemented in the 2000s. The theoretical framework on which policies and supports are based relies on linear innovation models, and new generation innovation models are not actively used. Yet, the ratio of manufacturing industry firms that have the capacity to make limited products and technological developments in Turkey is high. In addition to that, the use of collaborative (local and global) networks between manufacturing firms of different sizes and innovative outsourcing suppliers is low. This study aims to build a conceptual framework for the active use of design in product innovation by analyzing the relevant public policies. To this end, the focus will be on current policy and strategy documents, and the design-support programs provided by the public.

Abstract | Full Text PDF

Bir ülkenin genç nüfusuna eðitimi sýrasýnda kazandýrýlanlar, o ülkenin geleceðinin yapý taþlarýný oluþturmaktadýr. Bu tespitten hareketle ülkelerin gelecek vizyonlarýnýn belirlenmesinde önem arzeden eðitim politikalarýnýn program içerikleri incelendiðinde, 0-6 yaþ arasýnýn insan beyninin en hýzlý geliþim gösteren dönem olduðu belirlenmiþtir. Bu nedenle eðitim süreçlerindeki bu dönem programlarýnýn diðer dönemlere göre farklý bir önem taþýdýðý görülmektedir.
Bu çalýþmada amaç, okul öncesi eðitim olarak adlandýrýlan 0-6 yaþ eðitim süreci için eðitim bilimcilerin geliþtirdikleri programlarýn baþarýsýnýn kurgulanan eðitim sistemine baðlý olduðu kadar bu kurgunun doðru ve etkili bir þekilde hayata geçirilmesini saðlayacak ortamlarýn, mekânlarýn tasarlanmasý ve ortaya konmasýna baðlý olduðunu da vurgulamaktýr. Çalýþmada izlenen yöntem, literatür üzerinden Dünya çapýnda yer edinmiþ eðitim sistemlerinin iç mekan tasarýmlarýna olan yaklaþýmlarýný belirlemek ve T. C. Milli Eðitim Bakanlýðý Temel Eðitim Müdürlüðü’nün okul öncesi eðitim sisteminde yaptýðý son yenilemenin eðitime kazandýrdýklarý özellikler ve yenilikler ile benzerlikler gösteren Reggio Emilia eðitim sisteminin mekan tasarým ölçütlerini tespit etmektir. Bu tespitler, eskiz çizimleri ile görselleþtirilmiþtir.
Sonuç olarak; eðitim bilimlerine ait disiplinlerin tasarladýðý kurgularýn hedefine doðru ve zaman kaybetmeden ulaþabilmesi için uygun mekân tasarýmlarýna ihtiyaç olduðu, yapýlacak yeni eðitim kurumlarýnda mekânlarýn bir eðitimci gözüyle düþünülmesi kadar, bir iç mimar gözü ile de tasarlanmasýnýn gerekliliðinin ortaya konmasý ve çalýþmanýn bundan sonra yapýlacak benzeri çalýþmalara ýþýk tutmasý beklenmektedir.

In a country, the earnings of the young population during education, shape the cornerstone of the country’s future. When the program contents of the education policies, which are important for the determination of countries’ future visions, are examined, it is seen that the age group of 0-6 has a different importance among education process as it is the period when the human brain develops the quickest.
The objective of this study is to emphasize that as much as the success of the programs developped by pedagogues for the education process of 0-6 age group, namely the pre-school education, depends on the education system, it also depends on designing and presenting places that would enable this system to be applied accurately and effectively. The method applied in this study is to determine the approaches of education systems, which are applied worldwide through literature, on the interior designs and to ascertain the place designing standards of Reggio Emilia education system which shares similarity with the features and innovations that was brought into education with the last innovation by Republic of Turkey The Ministry of National Education that was aimed at pre-school education. These determinations are explained through preliminary design examples. As a result; it is expected to assert that the places should be designed both with the vision of an educator and interior, so constructions have been designed by the disciplines under educational sciences. These constructions reach its objectives accurately and timely in the new educational institutions to be built.

Abstract | Full Text PDF