Bu yazýnýn amacý, mimari uygulamalarda kullanýlabilecek biçim deðiþtirebilen çift yönlü çizel hiperboloid yüzeyler geliþtirmektir. Ýlk olarak, çizel yüzey türetme metoduyla üretilen hiperboloidlerin geometrik prensipleri sistematik olarak analiz edilmekte ve farklý tiplerde türetilmesi için morfolojisi incelenmektedir. Daha sonra, biçim deðiþtirebilen hiperboloid yüzeylerin inþasý için geliþtirilen bir metot tanýtýlmaktadýr. Çalýþma, hiperboloidlerin hareket davranýþlarýnýn çubuk elemanlarýn kesiþim noktalarýnda yer alan baðlantý tipleriyle doðrudan iliþkili olduðunu göstermektedir. Tek serbestlik dereceli hiperboloidlerin yalnýzca döner ve küresel mafsal kullanarak inþa edilebildiði kinematik analizle kanýtlanmaktadýr. Son olarak, önerilen mafsal tiplerine göre farklý sayýda kesiþim sayýsýna sahip hiperboloidler türetilmekte ve bunlarýn hareket kabiliyetleri tartýþýlmaktadýr.

This paper aims to develop deployable doubly ruled hyperboloid surfaces that can be used in architectural applications. First, the study systematically analyzes the geometric principles of hyperboloids generated by the ruled surface generation method and examines the morphology to generate different types of hyperboloids. Then, a method is introduced to construct deployable doubly ruled hyperboloid surfaces. The study demonstrates that deployment behavior of the hyperboloid is directly related to joint types used at the intersection points of the bars. Based on kinematic analysis, the study establishes that deployable hyperboloids with a single degree of freedom can be constructed only by revolute and spherical joints. Finally, various hyperboloids having different number of intersections are constructed according to the proposed joint types and their deployment capabilities are discussed.

Abstract | Full Text PDF

Öðrencilerin staj programlarýndan kazandýklarý deneyim, yükseköðretimin en kritik tamamlayýcýlarýndan biri olarak kabul edilmektedir. Türkiye’deki mimarlýk eðitim kurumlarýndan yüzü aþkýn öðrenciyle yapýlan anketler ve odak grup görüþmeleri ile elde edilen verilerin kullanýlarak; mimarlýk stajlarýnýn öðrenciye katkýlarý açýsýndan olumlu taraflarý, karþýlaþýlan problemler ve mevcut uygulamadaki eksiklikler tespit edilmiþtir. Sonuçlara göre; öðrenciler staj programlarý ile iþ hayatýnda gerekli olan hem sosyal hem de teknik becerileri bir ölçüde geliþtirilebildiðini düþünürken; iþveren tarafýndan saðlanan öðrenme fýrsatlarýnýn zayýf olmasý, mimarlýk eðitiminin hýzla geliþen teknolojiye ayak uyduramamasý ve stajyer çalýþtýrýlmasýnýn amacýndan sapmasýný temel problem alanlarý olarak görmektedirler. Dolayýsýyla; üniversite ve endüstri arasýnda daha yakýn bir iþbirliðine ihtiyaç duyulmakla birlikte, staj programlarýnýn etkinliðinin arttýrýlmasý için daha fazla sayýda araþtýrma yapýlmasý gerekliliði ortaya çýkmýþtýr.

The experience that students gain from internship programs is considered to be one of the most critical complements to higher education. Using data gathered through surveys with over 100 students from architectural education institutions in Turkey and focus group discussions with interns, key positive aspects, challenges, and shortcomings of architectural internships were identified. Results revealed that while students feel that both hard and soft skills needed in the workplace could—to some extent—be improved through internship programs, poor learning opportunities provided by employers, inability of architectural education to keep up with the rapidly evolving technology, and the misuse of interns remain as key problem areas. Therefore, the results imply a need for greater collaboration between university and industry and more empirical research into the effectiveness of different internship program structures.

Abstract | Full Text PDF

Kýrsal mimari ve bu mimari karakteri yansýtan yerleþimler koruma disiplininde önemli bir yere sahiptir. Bu çalýþma kapsamýnda Ýzmir ili Bayýndýr ilçesi Zeytinova beldesine baðlý üç köy, Karahayýt, Gaziler, Kabaaðaç’ýn mimari dokusu incelenerek deðerlendirilmekte, köylerin geleceðine yönelik öneriler sunulmaktadýr. Köyler alan çalýþmalarý ve literatür araþtýrmalarý ile belgelenerek, karþýlaþtýrmalý yöntem ile deðerlendirilmektedir. Ancak çalýþmanýn temelini köylere iliþkin yerinde tespitlerin yapýldýðý alan çalýþmalarý oluþturmaktadýr. Örneklenen köyler, merkezden bir ölçüde izole, ulaþým olanaklarýnýn sýnýrlý olduðu yerleþimlerdir. Bu yüzden köy halký kendi içine kapalý bir yaþam sürdürmektedir. Bununla birlikte, eðitim ve iþ olanaklarýnýn kýsýtlýlýðý köyden göçe neden olmuþ, bu durum da evlerin birçoðunun yaþamadýðýndan hýzla yýpranmasý sonucunu doðurmuþtur. Yerleþim topografyaya uyumlu olarak þekillenmiþ, evler vadiye ve manzaraya yönelmiþtir. Köylerde baþlýca geçim kaynaðýný zeytincilik ve hayvancýlýk oluþturmaktadýr. Çoðunlukla iki katlý evlerin görüldüðü bu köylerde alt kat ahýr, depo gibi geçim kaynaðýný oluþturan kaynaklara yönelik hizmet mekâný niteliðinde iken, üst kat yaþam katýdýr. Evler yýðma taþ olup, dýþ sofalý ve iç sofalý plan þemasý yansýtýrlar. Köylerdeki önemli yapýlar arasýnda cami, çamaþýrhane ve fýrýn yapýlarý belirtilebilir. Köylerdeki evlere süreç içinde sýnýrlý da olsa, çeþitli müdahalelerin yapýldýðý görülmektedir. Köylerin sürdürülebilirliði açýsýndan evlerin fiziksel sürdürülebilirliðinin sosyal, ekonomik, yaþamsal sürdürülebilirlik ile bütünleþik olarak saðlanmasý gerekmektedir. Bu baðlamda evlerin güncel yaþam koþullarýna uygun duruma getirilmesi, onarýmlarda teknik katký saðlanmasý, kaderine terk edilmiþ evlerin kamulaþtýrýlarak günübirlik turistik iþlevler için deðerlendirilmesi uygun olacaktýr. Köylerin ve evlerinin yaþatýlmasýnýn kýrsal kalkýnma baðlamýnda deðerlendirilmesi, üretim ve pazarlama olanaklarýnýn geliþtirilmesi, refah düzeyinin yükseltilmesi gerekmektedir. Kýrsal kalkýnmada eko-turizmin araç olarak kullanýlmasý düþünülebilir.

Rural architecture and settlements occupy an important place in conservation discipline. In this study, the architectural pattern of Karahayýt, Gaziler, and Kabaaðaç—the three villages affiliated to Zeytinova, Bayýndýr, Ýzmir—is examined and evaluated, and proposals regarding the future of the villages are made. The villages are documented through field surveys and literature reviews and are evaluated in a comparative study. This study is primarily based on the field surveys that determined in-situ conditions about villages. Villages are settlements that are isolated from the center and have limited transportation possibilities. Moreover, many people migrated to cities from the villages due to limitations of education and employment, resulting in the dilapidation of many of the houses as no one live in them. Settlement has taken form in agreement with the topography; the houses have inclined towards the valley and the scenery. Olive cultivation and cattle breeding are the main sources of living. The mosque and laundry buildings are among the important buildings. It is seen that various interventions were made in the houses during the usage. The physical sustainability of the houses must be ensured in integration with sustainable social, economic, and living conditions. The following measures seem appropriate: the houses should be adapted for current living conditions; a technical contribution should be made during the repair work; and the houses should be expropriated and utilized for touristic functions. The maintenance of villages should be evaluated in the context of rural development. Furthermore, production and marketing possibilities should be developed, and welfare activities should be increased. Finally, ecotourism as a means in rural development should be considered.

Abstract | Full Text PDF

Mimarlýðýn eðitim alaný, sürekli sorgulanmakta, nasýl olmasý gerektiðine dair deðerlendirmeler yapýlmaktadýr. Denemelerin ve deðerlendirmelerin yapýlmasý, tartýþmalarýn güncel kalabilmesi; paylaþýmýn saðlanabilmesi açýsýndan önemli görülmektedir. Çalýþma, sorular ve onlarýn aracýlýðýyla yenilenen kavramlarla çeperini geniþletirken, birçok yeni soruyu da beraberinde getirmektedir. “Eleþtirel düþünme” becerisi eksenindeki tartýþma, sözü edilen çeperi, mimari tasarým eðitiminden, stüdyo kültürüne ve birinci yýl tasarým eðitimine kadar geniþletmektedir. Yorumbilimden de yararlanýlarak bir durum çalýþmasý yapýlmýþ; stüdyo yürütücüleri, öðrenciler ve mezunlar ile yapýlan görüþmelerle çalýþma desteklenmiþtir. Çalýþmanýn sonunda, mimari tasarým stüdyosuna yönelik görüþler, eleþtirel düþünme becerisinin kazanýmýna iliþkin görüþler ile bir araya getirilmiþtir. Görüþlerde, eleþtirel düþünme becerisinin kazanýmýnda stüdyo ortamýnýn yeni/farklý kurgulara gereksinimi olabileceði ve bu ortamýn özellikle ilk yýl tasarým stüdyolarýndan itibaren oluþabilmesinin önem taþýdýðý vurgulanmýþtýr. Çalýþmanýn, gündelik yaþam koþullarý içerisinde, sorgulamanýn, eleþtirel düþünmenin, yaratýcý düþünmenin, farkýndalýk kazanmanýn önemini vurgulayabilmesi hedeflenmiþtir.

The education of architecture is constantly questioned and how it should be done is evaluated. These studies and evaluations are viewed as important for keeping the discussions up to date and sharing them. While the studies expand with the questions and the concepts renewed through them, they also raise many new questions. The discussion along the axis of “critical thinking” extends from the problem of the mentioned peripheral architectural education, the studio culture and the first year design education. A case study using hermeneutics and supported by interviews with instructors, students, and graduates has been conducted. At the end of the study, views on the studio approach were combined with those on acquiring critical thinking. The results emphasized that the studio environment needs new/different narrative to achieve critical thinking, and it is important that this environment exists for design studios particularly in the first year. The importance of questioning, critical thinking, creative thinking, and awareness of everyday life conditions was emphasized.

Abstract | Full Text PDF

Geleneksel ve yerel konut üzerine yapýlan araþtýrmalarda, genelleme yapmak üzerine kurulan gelenek son çeyrek yüzyýlda yerini her örneðin kendi baðlamýnda ve öznelliðinde incelendiði araþtýrmalara býrakmaktadýr. Bu çerçevede makalenin amacý örneklem aracýlýðýyla Ayvacýk Kýran kolu köyleri geleneksel konut mimarisi analizini yapmak ve mevcut ev tipinin kökenlerini araþtýrmaktýr. Bu amaçla, öncelikle bölgedeki mimari yapýlaþmaya etki edebilecek etkenler analiz edilmiþ, devamýnda 2014–2016 yýllarý arasýnda incelenmiþ elli örnekten bölgedeki mimari kültürün temsilcisi olabilecek iki adet konut seçilmiþ ve bu konutlarýn mimari özellikleri tespit edilmiþtir. Sonuç olarak bu konut tipinin kökenleri saptanmaya çalýþýlmýþtýr.

In studies on traditional or vernacular houses, the tradition of generalization has been replaced by subjective studies where each example is analyzed in its own context during the last quarter of the century. Within this framework, the purpose of the present article is to analyze the vernacular architecture in Ayvacýk Kýran Section villages through samples and to investigate the origins of the current house typology. For this purpose, first, the parameters that may affect the architectural pattern in the region were analyzed; then, two houses representative of the architectural culture in the region were selected among 50 samples studied between 2014 and 2016, and architectural characteristics of these houses were determined. In conclusion, origins of this house type were determined.

Abstract | Full Text PDF

Mimari tasarým stüdyolarý tasarlamanýn deneyerek öðrenildiði yer olmasý nedeniyle mimarlýk eðitiminin omurgasýný oluþturmaktadýr. Erken dönem tasarým stüdyolarý tüm stüdyolardan farklý olarak, Türkiye örneðinde olduðu gibi, öðrencilerin tasarlama eylemiyle ilk defa karþýlaþtýklarý derslerdir, bu sebeple bu stüdyolarda tasarýma dair kazanýlan beceriler ve temel eðilimler öðrencilerin ileriki tasarlama eylemleri üzerinde etkili olmaktadýr. Disiplinlerin sýnýrlarýnýn bulanýklaþtýðý günümüz küresel tasarým ortamýnda, stüdyolardaki tasarým sürecinin geliþtirilmesi için sýklýkla farklý disiplinlerin tasarým araçlarý ve tasarým yaklaþýmlarý stüdyolarda düþünceyi geliþtirme aracý olarak kullanýlmaktadýr. Mimarlarýn “yer” ve “olay” tasarýmcýsý olduðunu iddia etmek yanlýþ olmayacaktýr. Bu baðlamda, erken dönem mimari tasarým stüdyolarýnda, mimari tasarým aþamasýndan önce, mevcut yapýlý mekâný deneyimlemek yoluyla algýda farkýndalýk saðlayan stüdyo öðretim programlarýnýn öðrencilerin mekânsal üretiminlerinin kalitesini artýracaðý öngörülmektedir. Öðrenciler farklý deneyim stüdyolarýna dahil olarak, tasarýmlarýný birebir ölçekte uygulayarak, göz el koordinasyonunu geliþtirmekte, tasarýmýn deneyimlenme sürecine tanýklýk etmekte, çevrelerine eleþtirel bir gözle bakmayý öðrenmekte ve mimarlýðýn sosyal bileþenlerini eðitim sürecine dahil etmektedirler. Söz konusu kazanýmlara ek olarak, yerleþtirme benzeri alternative tasarým araçlarýnýn eðitim programýna eklemlenmiþ uygulamalarýn, mekânýn kimliði, yer olma durumu, farklý disiplinlerin mekânsal yaklaþýmlarý, tasarým ögelerinin mekân içerisindeki karþýlýklarý gibi baþlýklarda öðrencilerin kollektif bilgi üretimine katký saðlayacaðý düþünülmektedir.

As architectural design studios are the places where designing is learnt through experimenting designs, it forms the basic framework of the education of architecture. The early period of design studios, different from all other studios, are the courses in which the students experience and encounter designing for the first time; thus, the design-related skills and fundamental inclinations that are acquired in these studios influence the future designing actions of the students. In today’s global designing environment wherein the boundaries between disciplines and boundaries are increasingly blurring, the design tools and approaches of different disciplines are frequently being used to develop opinions in research in order to develop the design process in the studios. In this regard, in the early period architecture design studios, before the architectural design stage, the studio education programs ensuring awareness of perception through experiencing the presently structured space are stipulated to increase the quality of students’ spatial productions. Including the different experience studios, they experience the process of the design and they learn how to critically look at their environments, and they include the social components of architecture into their educations with regard to the participant architecture. In addition to the above stated acquisitions, the applications that are appended to the educational programs from similar other disciplines, such as installation, shall greatly contribute to students’ production of collective information under headings such as the identity of space, becoming a part of a place, spatial approaches of different disciplines, and provisions of design elements within a space.

Abstract | Full Text PDF

Geliþen teknolojik ve bilimsel çalýþmalarýn katkýsýyla eski eser yapýlarý belgeleme sürecinde, 3 boyutlu lazer tarama teknolojileri hýzlý ve doðru veri alma olanaðý saðladýðýndan, son yýllarda Türkiye’de de tercih edilir duruma gelmiþtir. Mimarlýk disiplinine dahil olan korunmasý gerekli tarihi yapý ya da kültürel ve doðal miras bölgelerinin çeþitli boyut ve farklý mimari özellikler göstermesi nedeniyle, üzerinde yapýlacak belgeleme ve rölöve çalýþmalarýnda, farklý ölçeklerde çeþitli detaylara ihtiyaç duyulmaktadýr. Rölöve elde edilme süreçlerinde, ileri belgeleme teknik ve teknolojilerinin kullanýmý, kaynaklarýn etkin ve verimli kullanýlmasýna imkan tanýr. Ýstanbul’un gözbebeði olan Kapalýçarþý’nýn bitiþiðindeki Sarnýçlý Han ve hana ismini veren, avlunun altýnda yer alan Bizans dönemine ait sarnýcýn belgelenmesinde, lazer tarama teknolojisinden yararlanýlmýþtýr. Bu yazý kapsamýnda Sarnýçlý Han ile avlunun altýnda yer alan sarnýcýn, konumu ve mimari özellikleri, yersel lazer tarama teknolojisinin rölöve sürecine olan katkýsý, rölöve aþamalarý, belgeleme esnasýnda karþýlaþýlan sorunlar ve sayýsal ortamda gerçekleþtirilen vektörel çizim süreci aktarýlacaktýr.

With the contribution of developing technological and scientific studies, as 3D laser scanning technologies has been providing the opportunity to obtain fast and precise data, they have also become preferable in the documentation of old structures in Turkey. As the historic structures to be protected or the cultural and natural heritage sites included in the architectural discipline vary in terms of size and architectural design, a variety of details with different scales is required for the documentation and survey studies to be conducted. During survey processes, using advanced documentation techniques and technologies facilitates the effective and efficient use of resources. Laser scanning technologies were used during the documentation of Sarnýçlý Han, located next to Grand Bazaar—the most valuable spot in Istanbul—and the cistern dating from the Byzantine Period in its yard, after which it was named. In the scope of this paper, the location and the architectural features of Sarnýçlý Han and its cistern, the contribution of terrestrial laser scanning technologies to the surveying process, the stages of survey, the problems encountered during documentation, and the process of vectorial drawing realized in a digital environment will be discussed.

Abstract | Full Text PDF

Kentler; uygun çevre koþullarýnýn sunduðu avantajlar çerçevesinde doðarlar ve büyümelerini mevcut ulaþým ve altyapý sistemlerini, iþ olanaklarýný, güvenlik, eðitim ve saðlýk hizmetlerini geliþtirme yoluyla kendileri baþlatýrlar, ilgili mevzuat ve planlama hiyerarþisi ile büyümelerine yön verirler. Kentsel büyümenin kontrol edilememesi durumunda çeþitli sorunlar oluþmaya baþlar ve bu sorunlar ilerleyerek birey ve toplum refahýný olumsuz yönde etkileyen, çözümü zor bir hal alýr. Birey ve toplum refahýný doðrudan etkileyen kentsel büyümeye, sorunlar çözümsüz bir hal almadan yetki karmaþasý ve bireysellikten uzak, eþitlikçi bir sistem ile yön verilmelidir.

Urban growth management ensures healthy development in urban areas that transform quickly. Urban growth management does not have any marketing goals; the goal is to establish the necessary relation among planning, space, and users. The most common objective of urban growth management is a sustainable urban future to ensure a balance. Planning and management problems are solved by urban growth management system. An urban growth management system includes an urban growth management department and spatial data infrastructure of the urban growth management and portal software.

Abstract | Full Text PDF

Kentsel açýk yeþil alanlar ve bu kapsamda öne çýkan kent parklarý; kiþilerin bedensel ve ruhsal dinlenme ihtiyaçlarýný karþýlamanýn yaný sýra, gerek kentsel yaþam kalitesini arttýran en önemli bileþenlerden birisi olmalarý, gerekse hýzlý kentleþme etkisi ile artan yapýlý çevreden kaçýþ alanlarý yaratmalarý sebepleri ile önemli kentsel iþlev bölgeleri arasýnda yer almaktadýrlar. Kent parklarýnýn sunduðu aktivite olanaklarý, alanýn bulunduðu bölge ve eriþilebilirliði, kullanýcý yoðunluðunu tanýmlarken, ayný zamanda parklarýn kullanýcý memnuniyeti seviyelerini de belirlemede etkili olmaktadýr. Makale kapsamýnda, Ankara’nýn kent bütününde, kentli nüfusu tarafýndan en çok bilinen ve farklý sosyal gruplara hitap eden parklardan birisi olan Kuðulu Park ele alýnmaktadýr. Park; alan kýsýtlýlýðý ve bundan kaynaklý sýnýrlý aktivite imkâný bulunmasýna karþýn, kullanýcý yoðunluðu bakýmýndan yýlýn her döneminde yoðun kullanýlan, kent ölçeðinde önemli bir örnek niteliðindedir. Çalýþma eþ zamanlý olarak kullanýcý memnuniyetini sorgularken, ayný zamanda kullanýcýlar açýsýndan kýsýtlýlýklarý ve beklentileri de ortaya koymaktadýr. Çalýþma ile elde edilen sonuçlar ýþýðýnda, kullanýcý memnuniyetinin; alan büyüklüðü ve aktivite sayýsýndan çok, alanýn sahip olduðu yeþil dokunun niteliði ve yoðunluðu, alanda sunulan hizmetlerin kalitesi, alanýn bakýmlý ve temiz olmasý ile iliþkili olduðu söylenebilir. Bu durum, özellikle tüm kentlilerin kolay eriþebildiði kent merkezlerinde büyük alanlar yaratma çabasý yerine küçük ama kaliteli ve iþlevsel açýk yeþil alanlarýn yaratýlmasýnýn da kentsel yaþam kalitesi açýsýndan önemini destekler niteliktedir.

Urban open spaces and green areas, particularly urban parks, are the most critical areas for meeting people’s physical and psychological needs, as well as improving the users’ quality of life in urban areas by creating places for people to escape from the artificially built environment. The user density is defined by the activity opportunities that are served by urban parks and the location and accessibility of the parks. Moreover, these factors are also effective for defining the level of user satisfaction. Within the scope of the present study Kuðulu Park, which caters to different social groups and is well known to urban inhabitants, is studied. This park is an important example for the city, considering it is used densely yearlong despite limited activity opportunities owing to its limited area. While querying user satisfaction, the constraints and user expectations are introduced in this study. The findings indicate that user satisfaction is more related to the quality and density of green areas, the quality of the provided services, and the cleanness and maintenance level of the park in comparison to the size of the park and activities provided. Thus, the results support the importance of small, high-quality, functional green urban spaces at remote locations compared to easy-to-access, large-scale leisure areas downtown.

Abstract | Full Text PDF

Türkiye’deki birçok tarihi kent, sürekli yerleþim görmeleri nedeniyle çok katmanlý kent niteliðindedir. Buna karþýn, kentlerin sahip olduklarý kentsel arkeolojik deðerler mekansal olarak deðerlendirilememekte ve planlama süreçlerine dahil edilememektedir. Bu yazýda, kentsel arkeolojik deðerlerin mekansallaþtýrýlarak planlama sürecine girdi saðlayabilmesine yönelik yöntem geliþtirilmesi amacýyla Tarsus tarihi kent merkezinde tamamlanan bir araþtýrma projesi esas alýnarak, planlama sürecinde dönemsel katman haritalarýnýn hazýrlanmasýnýn önemi üzerinde durulmaktadýr. Bu baðlamda, öncelikle kentsel arkeoloji kavramý ve Türkiye’de kentsel arkeoloji üzerine bir deðerlendirme yapýlmaktadýr. Daha sonrasýnda ise, dönemsel katman haritalarýnýn hazýrlanmasýna iliþkin veri toplama, derleme ve deðerlendirme sürecine iliþkin yöntem sunulmaktadýr. Yazýnýn temel odaðýný ise, Tarsus kentinin tarihsel coðrafyasý incelendiðinde ve tüm arkeolojik veriler deðerlendirildiðinde, kentin tarihsel geliþimi sýrasýnda en geniþ yayýlým alanlarýna ulaþtýðý Roma Dönemindeki mekansal þemasý üzerine bir deðerlendirme oluþturmaktadýr. Temel olarak, Tarsus gibi çok katmanlý kent yapýsý bilinen yerlerin planlanmasý için dönemsel katman haritalarýnýn hazýrlanmasýnýn saðlayabileceði olanaklar üzerinde durulmaktadýr. Roma Dönemindeki Tarsus kentinin yayýlýmý ve plan þemasý hakkýnda mekansal bir deðerlendirme yapýlabilmesi, günlük yaþamýn devam ettiði kentsel alanlarýn planlanmasýnda arkeolojik katmanlarýn önemli bir girdi oluþturabilmesine olanak saðlayacaktýr. Dönemsel katman haritalarý üzerinden yapýlacak deðerlendirmeler kentsel arkeolojik potansiyelin mekânsal olarak deðerlendirilebilmesi anlamýna gelmektedir. Sonuç olarak, Tarsus tarihi kent merkezi özelinde yürütülen çalýþma, benzer nitelikteki diðer kentler içinde bir tartýþma alaný yaratacaktýr.

In Turkey, most of the historic cities are multilayered due to continuous settlements. In any case, urban archaeological potentials of cities could not be spatially evaluated and handle-handled into planning processes. Therefore, the present paper focuses on the critical role of diachronic maps in planning process by referring a completed research project in Tarsus historic city center, which aims to develop a method to handle-handled urban archaeological resources into the planning process. In this defined context, the concept of urban archaeology and urban archaeology in Turkey has been only briefly evaluated. Then, the methods of collecting, analyzing, and evaluating archaeological and historical data for preparing diachronic maps are presented. The main focus of the paper is the evaluation of Tarsus’s spatial structure in the Roman Period, when the city reached its largest settlement area, according to historical geography and archaeological findings. Mainly, the paper expresses possibilities presented through diachronic documents to plan multilayered cities similar to Tarsus. Spatial evaluation of Tarsus’s boundaries and main activities in Roman Period entails planning of contemporary Tarsus historic city center with respect to archaeological layers. In fact, diachronic maps evaluate urban archaeological potential within the spatial context of planning. Consequently, completed studies in Tarsus’s historic city center have the potential to influence a discussion on similar multilayered cities.

Abstract | Full Text PDF

Bu çalýþmanýn konusu, lisans eðitimi boyunca edinilen ve geliþtirilen tasarým yetilerinin dayandýðý kavramsal temeldir. Makale, yetkinleþmeyi, yapýlandýrdýðý bu temel üzerinden okuma ve anlama gayretindedir. Bu olgunun yetiler üzerinden çözümlenmesi yolunda çalýþmanýn ortaya koyduðu özne merkezli tavýr, onu, tasarýmcý üzerine odaklanan bir çalýþmaya dönüþtürür. Makalenin özne odaklý bakýþ açýsý, yani tasarýmcýnýn buradaki deðerlendirilme tarzý, onun, eþik ya da kýstas gibi ölçme ve eþitleme araçlarý kullanýlmadan ele alýnmasýna ve yetilerin tasnif edilmesine dayanýr. Lisans eðitimi üzerinden yetkinleþme olgusuna odaklanma amacý taþýyan bu çalýþma, fenomenolojiden yararlanmakta, epokhe ve redüksiyon adýmlarýný kullanarak ve yetkinleþmeyi doðrudan deneyimleyen bilince yönelerek yetkinleþmenin özüne ulaþmayý hedeflemektedir. Çalýþmanýn bu yöntemsel tavrý bütünlüðünde maksatlý ve küçük bir örneklem belirlenmiþ, katýlýmcýlar ile derinlemesine mülakatlar gerçekleþtirilmiþ, görüþmeler ses kayýt cihazýyla kaydedilmiþ, sonrasýnda yazýya aktarýlmýþ ve ortaya çýkan veri, tematik analiz yöntemiyle çözümlenmiþtir. Gerçekleþtirilen çözümlemeden kodlar, alt kümeler, kümeler ve temalar elde edilmiþ, verinin ancak belli bir kapsayýcýlýða eriþmiþ halini yansýtan temalar yorumlanarak tartýþýlmýþtýr. Ortaya konulan kümeler ve temalar, tasarým yetilerinin dayandýðý kavramsal temele iþaret etmektedir. Ýnþa edilen bu temelin, çalýþmayý deneyimleyen bilinç için, yetkinleþmeyi daha doðru ve kapsamlý bir þekilde anlama yolunda bir baðlam oluþturduðu öngörülmüþtür.

The subject of this study is the conceptual foundation of the design abilities acquired and developed during undergraduate education. The aim is to examine and understand the maturation and structure of competence acquisition based on this foundation. The subject-oriented attitude of this work to analyze competence acquisition through design abilities turns it into a study focusing on the designer. This perspective, and the way the designer is assessed, is based on categorizing his/her abilities without using measurements and equalization instruments, such as thresholds and criteria. Focusing on the phenomenon of competence acquisition gained during undergraduate education, this study aimed to benefit from phenomenological research and reach the essence of this phenomenon using techniques such as epoché and reduction, and by focusing on the direct experience of competence. Within this main methodological approach, a small, focused sample was selected. In-depth interviews were conducted with the participants, recorded, and transcribed. The data generated were analyzed using thematic analysis. Codes, subsets, clusters and themes were generated, but only those that reflected a data reduction status of a sufficient level of comprehensiveness were interpreted and discussed. The themes and clusters presented refer to the conceptual foundation of design abilities. It is envisaged that this foundation constitutes a context for a more accurate and comprehensive understanding of competence acquisition.

Abstract | Full Text PDF

Bugüne kadar, mekanýn nasýl üretileceði sorusu, Kartezyen mekana karþý geliþtirilmiþ olan ‘yer’ söylemleriyle cevaplanagelmiþ ve bu söylemler, mekaný aidiyet, gelenek, anlam gibi kavramlarla iliþkilendirmiþtir. Ancak bugün, ‘üçüncüye/ötekine’ dönüþmekte olduðu söylenen mekanýn nasýl bir yer söylemiyle üretimini sürdürebileceði belirsizdir. Bu metin, bu belirsizliðe yanýt olabilecek üç mekansal hikaye üretmeyi dener ve sorunsalý bu hikayelerin üçüncüsü üzerinden çözümlemeye çalýþýr. Fenomenoloji literatürünün yorumlanmasýyla çoðaltýlacak olan üçüncü hikaye, üçüncü/öteki yeri ‘beden’ ve ‘deneyim’ kavramlarý üzerinden kavramsallaþtýrýrken, hikayelerin ardýþýklýðý Öklidyen olandan –Kartezyen olana, oradan da- üçüncü olana doðru evrilen tümcül bir tartýþmayý içinde barýndýrýr. Metodolojik olarak, bir triloji oluþturduklarý düþünülen ‘boþluk’, ‘mekan’ ve ‘yer’ kavramlarýnýn üzerine üretilen bu hikayeler, üçüncü yere dair yeni kavrayýþlarý keþfetmeye çalýþýr; ancak mutlak ve zorunlu yanýtlarýn/sonuçlarýn peþine düþmez; aksine, mekan üretiminin alýþýlagelmiþ güzergahlarýn dýþýnda hangi biçimlerde yapýlabileceðine dair yeni düþünceleri çoðaltmanýn ve potansiyeller ortamýný geniþletmenin peþindedir.

The question of how space will be produced, up until this day, has been answered through discourses of “place” developed against the Cartesian space. These discourses have been questioned within a wide framework that intends to consider space in relation to the concepts like belonging, tradition, and meaning. However, today, it is unclear what kind of a place discourse “thirdspace” will be able to continue its production. This research attempts to produce three spatial narrations to respond to this lack of clarity and endeavors to analyze the research questions through the third narration. The third narration, which is enhanced by interpreting the literature on phenomenology, conceptualizes the thirdplace through the concepts of “body” and “experience,” and in the meantime, the sequence of the narrations harbors a holistic discussion from a Euclidean to a Cartesian one and then from Cartesian to a third one. These narrations, produced through the concepts of “emptiness,” “space,” and “place” that could be evaluated as a trilogy, do not trace an absolute and mandatory answer; instead, they seek to multiply the thoughts regarding the ways in which space could be produced, apart from the habitual ways.

Abstract | Full Text PDF

Yerel ve doðal malzemeler kullanýlarak geleneksel yapým teknikleri ile inþa edilmiþ yerel mimari uygulamalarý yüzyýllardýr çevreye duyarlý ve sürdürülebilir çözümler sunmuþlardýr. Türkiye’nin farklý coðrafyalarýnda yer alan geleneksel konutlar bulunduðu çevre ve iklim þartlarýna en uygun tasarým örnekleriyle kendine özgü bir mimari ortaya koymuþtur. Geleneksel konut kullanýcýlarý da konutlarýný kendi ihtiyaçlarý çerçevesinde düzenlerken içinde yaþadýklarý konutlarýn özelliklerine uyum saðlamýþ ve bu özelliklere baðlý olarak rutinler ve eylemler geliþtirmiþtir. Bu baðlamda, çalýþmada, konut özelliklerinin ve konut kullanýcýlarýnýn yaþam alýþkanlýklarýnýn ve davranýþlarýnýn incelenmesi hedeflenmiþtir. Bu amaçla Bilecik ili Osmaneli ilçesinde hala varlýðýný sürdüren geleneksel konutlar ile çevrede yer alan günümüz konutlarý yapýsal özellikler, mekân organizasyonu ve kullanýcý davranýþlarý, yaþam alýþkanlýklarý açýsýndan karþýlaþtýrýlmýþtýr. Osmaneli’nde yer alan geleneksel konutlar, kentteki modern yapým teknikleri ve günümüz malzeme ile inþa edilmiþ konutlarla karþýlaþtýrýldýðýnda daha sürdürülebilirdir. Geleneksel konutlarýn yapýsý, mekan organizasyonu kullacýlarýn belirli þekillerde davranmalarý konusunda yönlendirmektedir. Bu bakýmdan da kullanýcýlarýný daha sürdürülebilir bir yaþama doðru da yönlendirmektedirler.

For centuries, vernacular architecture using traditional building techniques with natural and local materials has offered sustainable and environment-friendly solutions. Turkish traditional housing located in various parts of Turkey and built according to the climate and environmental conditions has engendered a unique architecture. The occupants of traditional houses, while organizing their houses according to their needs, have also harmonized with the characteristics of these houses and developed routines and activities. In this context, the traditional Turkish houses and their occupants’ habits and lifestyles were analyzed. Osmaneli (Bilecik County) was chosen as the research area on the basis of the existence of the traditional housing stock built during Ottoman period as well as contemporary housing stock. In the study, traditional and contemporary houses were compared according to construction methods, materials, spatial organization, and occupant behavior. It was found that the traditional Osmaneli houses are more sustainable than contemporary Osmaneli houses. The materials and plans of traditional houses lead their occupants to behave in a specific way, leading to more sustainable lifestyles than the contemporary housing occupants.

Abstract | Full Text PDF