Konut insanoðlu’nun en önemli sorunu olarak çaðlar boyu süre gelmektedir. Ailenin barýnaðý olan ve beþeri gereksinimini karþýlayan fonksiyonel hacimleri içeren konut, tekil olarak aileye özgü inþa edilirdi. Rönesansýn görkemli konutlarýnýn inþasý sonrasýnda, endüstri devriminin gereði olan iþçi evleri ile baþlayan toplu olarak inþa etme “Toplu Konut” kavramýný mimarlýk alanýna taþýmýþtýr. Günden güne büyüyen nüfus artýþýna paralel olarak konut üretimi talebi karþýlayamaz durumdadýr.

Konut üretiminde niceliksel sorunlarýn yanýnda ve önemi hergün daha fazla hissedilen “nitelik” sorunu tasarýmcý mimarlarýn çözmesi gereken bir kalite sorunudur. Bu konuda sonraki tasarýmlara veri saðlamak amacýyla yapýlan KSD (Kullaným Sonrasý Deðerlendirme) çalýþmalarý, yine binalarýn enerji performans etkinliðini hedef alan LEED, BREEAM gibi sertifika deðerlendirmeleri, aðýrlýklý olarak, yapý kabuðu, çevre iliþkileri, tesisat ve doðal kaynak kullanýmlarý ile ilgili ölçümlemeleri yapmaktadýr. Bu çalýþmalar mimari tasarýmlarýn mekansal kullanýmlarý ile ilgili biçim ve iþlev (fonksiyon) konularýný yeterince ön plana çýkarmamaktadýr.

Bu çalýþmada, proje aþamasýnda mekansal ve iþlevsel olarak ölçme ve deðerlendirmenin yapýlabilmesine olanak saðlayan bir yöntem önerilmiþtir. Önerilen mekansal performans ölçme – deðerlendirme sistematiði üç aþamalýdýr. Birinci aþamada deðerlendirmeye referans olacak standartlar ve kullaným kriterleri belirlenmektedir. Ýkinci aþama “SAR Analizleri” yaklaþýmýndan yararlanýlmasý, üçüncü aþama ise “Mekansal Performans Deðerlendirmeleri”nin yapýlmasýdýr. Burada, “Kullanýcý Sistemi” ile “Bina Sistemi” arasýnda ortak özellikli tasarým kriterleri olan “Form, Fonksiyon, Konstrüksiyon”, bir ortak payda oluþturmakta ve inceleme konusunun test edilmesiyle deðerlendirmeleri yapýlabilmektedir. Bu deðerlendirmelerle, mekansal performansýn oransal deðerlerle sayýsallaþtýrýlmasý saðlanarak, istatistiki bilgi verebilecek þekilde bir veri tabanýnýn oluþturulabileceði de düþünülmektedir.

Throughout history, housing has been a central problem in the lives of human beings. Housing, which includes shelter for family and functional volumes that meet social needs, used to be built specifically for the family. The concept of “Mass Housing” entered the field of architecture as a result of the industrial revolution, when lavish Renaissance housing gradually turned into housing for workers. Today, the demand for housing cannot keep up with fast-growing populations. Besides the quantitative problems of housing production, there is the ever- growing problem of quality, the solution to which lies with designer architects. On this issue of quality, Post Occupation Evaluation (POE) studies, conducted to provide data for upcoming designs, and certificate evaluations like LEED and BREEAM, aimed at measuring energy performance effectiveness of new buildings, mostly involve measurements of usage of the building envelope, environmental relations, facilities and usage of natural resources. None prioritize the form and function issues of spatial usage in architectural designs. This study proposes a method that enables spatial and functional measurement and assessment at the project stage. The suggested spatial performance measurement–assessment system has three stages. In the first stage, the standards and usage criteria to be used as reference in the assessment are defined. The second stage suggests using the SAR analysis approach, and the third stage is about conducting “Spatial Performance Assessment”. Here, the common denominator of “User System” and “Building System”, which shares characteristic design criteria “Form, Function,Construction” is established and by this way, testing and assessing the subject of study becomes possible. With these assessments, by providing digitalization of spatial performance with proportional values, it is believed that a database for the provision of statistical information may be established.

Abstract | Full Text PDF

Ýnþaat firmalarýnda uluslararasýlaþma küresel rekabeti içeren önemli bir stratejik karardýr. Küreselleþmeye baðlý olarak, inþaat sektörü de dahil omak üzere tüm sektörler yüksek rekabet, belirsizlik ve risklerle karþý karþýya kalmýþlardýr. Uluslararasý inþaat sektörü yerel inþaat sektörü ile benzer riskler içermesinin yaný sýra, projenin gerçekleþtirildiði ülkeye özgü riskleri de içermektedir. Bu riskler uluslararasý projelerin performanslarý üzerinde büyük etkiye sahiptir. Uluslararasý yüklenicilerin sürdürülebilir rekabet avantajý saðlamalarý büyük ölçüde bu risklerin doðru bir þekilde yönetilmesine baðlý olduðu için, bu risklerin deðerlendirilmeleri firmalarýn baþarýsý için hayati bir önem taþýmaktadýr. Bu çalýþmanýn ana amacý; uluslararasý inþaat sektörü kapsamýnda proje gerçekleþtirilmek üzere gidilen ülkenin kendine özgü risklerinin analiz edilmesidir. Bu riskler kapsamlý bir literatür taramasý sonucunda belirlenmiþ va kategorize edilmiþtir. Bu amaçla, yapým yönetimi literatürünün en saygýn dört dergisinde 2000-2010 yýllarý arasýnda konu ile ilgili yayýnlanmýþ makaleler taranmýþtýr. Bu dört süreli yayýn sýrasýyla; Journal of Construction Engineering and Management, Journal of Management in Engineering, Construction Management and Economics, ve International Journal of Project Management adlý dergilerdir. Ülkeye özgü risklerin doðru bir þekilde deðerlendirilmesinin uluslararasý yüklenicilerin karlýlýðý üzerindeki etkilerinin taranan makalelerde vurgulanan ortak noktadýr. Bu nedenle, bu çalýþma kapsamýnda uluslararasý inþaat risk deðerlendirme modelleri de incelemiþtir. Sonuç olarak, literatür taramasý ýþýðýnda belirlenen proje gerçekleþtirilmek üzere gidilen ülkeye özgü 18 risk faktörü arasýndan sýrasýyla; politik stabilite, hukuk ve kanunlar, döviz kuru riski, kültürel farklýlýklar, enflasyon, kamusallaþtýrma, farklý vergi ödemeleri, dil farklýlýðý, rüþvet ve yolsuzluk, mücbir sebepler ve sosyal karýþýklýklarýn en önemli risk kriterleri olduðu belirlenmiþtir. Bu çalýþma sonucunda elde edilen veriler daha sonra uluslararasý inþaat projeleri için geliþtirilecek olan risk deðerlendirme modellerinde kullanýlabilir.

Internationalization has been on the agenda of construction firms as a strategic option in global competition. Due to globalization every sector including the construction industry has faced with high levels of competitiveness, uncertainty, and risk. International construction involves common risks to domestic construction, as well as risks that are related to the host country. These risks have serious effects on the performance of international projects. Since the sustainable competitiveness of international contractors depends largely on the effective management of these risks, their assessment becomes vital for the success of international contractors. The main aim of this study is to analyse the risks for international construction projects that are related to the host country. Meta-analysis technique is used in order to determine these risks. This paper, therefore, reviews the literature that has been published in four most respected construction and management journals, these being; Journal of Construction Engineering and Management, Journal of Management in Engineering, Construction Management and Economics, and International Journal of Project Management for the period of 2000-2010. International construction risk assessment models are also reviewed within the context of this study, since host country related risk factors were found to have serious effects on the profitability of international contractors due to literature review. As a result; political stability, law and regulations, exchange rate risk, cultural differences, inflation, expropriation, tax discrimination, language barrier, bribery and corruption, force majeure, and societal conflicts in the host country are found to be the most important risk factors in international construction. Findings of this study can be used in risk assessment models for international construction projects.

Abstract | Full Text PDF

Osmanlý tarihinin en büyük külliyesinin merkezinde yer alan Süleymaniye Camii’nin akustiði birçok araþtýrýcýnýn ilgi odaðý olmuþ ve halen güncelliðini koruyan önemli bir araþtýrma konusudur. Bu çalýþmada Süleymaniye Camii’nin mimari öðeleri ve iç mekan bitirme malzemeleri ile zaman içerisinde onarýmlarla geçirdiði deðiþikliklerin mekanýn akustiðine etkileri deðerlendirilmektedir. Son dönem onarýmlarýný (2007-2011) takiben 2013 senesinde sahada akustik testler yürütülmüþ; elde edilen veriler 1969 ve 1980 onarýmlarýnýn etkilerini yansýtan akustik veriler ile kýyaslanmýþtýr. Caminin tam kapasite kullaným halindeki akustik koþullarýnýn uygunluðu, akustik benzetim analizleri ile incelenmiþtir. Tüm ölçümlerde konuþmanýn anlaþýlabilirliðini bozacak düzeyde “uzun çýnlama süreleri” tespit edilmiþ; düþük frekanslarda bu sürelerin çok daha yüksek olduðu görülmüþtür. Caminin dolu hali boþ haline kýyasla nispeten daha düþük çýnlama sürelerine sahiptir. 2007-2011 onarýmlarý kapsamýnda yapýlmýþ müdahalelerin, özellikle orta frekanslarda akustik ortama olumlu etkileri berlirlenmiþ olsa da tüm frekanslarda deðerlerin halen kabul edilebilir seviyelerin üzerinde olduðu gözlenmektedir. Camide, konuþmanýn anlaþýlabilirliðini bozan ikinci etkenin mekanik gürültü kaynaklý “yüksek arka plan ses düzeyleri” olduðu saptanmýþtýr. Akustik veriler ve caminin özgün akustik ortamýna etki eden mimari ve malzeme özellikleri bir arada deðerlendirildiðinde, yapýnýn özgün akustik niteliklerine kavuþabilmesi için yapýnýn özgün/tarihi sývalarý ile uyumlu onarým malzemeleri ve uygulamalarý üzerine kapsamlý araþtýrmalarýn önemine dikkat çekilmiþtir.

Süleymaniye Mosque, the central structure of one of the largest mosque complexes of the Ottoman Empire, has been and remains an inspirational edifice for many fields, including architectural acoustics and material science. Comprehensive studies are needed to assess the acoustic conditions of Süleymaniye Mosque in relation to its architectural elements, interior finish materials, and any changes which have occurred in acoustic comfort levels as a result of large-scale repairs the structure has been subjected to in its life time. In-situ acoustic tests were undertaken in 2013, immediately following final restoration work done between 2007-2011. These recent data were then compared to previously-published in-situ measurement data showing acoustic conditions in the Mosque after 1969 and 1980 restorations. Acoustic simulations were performed to represent and discuss activity patterns in the structure when full to capacity. As a result of architectural form-geometry and interior material factors, the acoustic field of the Mosque exhibited the presence of very high reverberation times in all field tests, especially at low frequencies. The Mosque was found to suffer from high background noise levels emanating from the mechanical systems introduced during the 2007-2011 restoration. This study also highlights the necessity for further investigations of the acoustic characteristics of burnt-clay pots and historical lime-based plasters. Both should be investigated further in order to scientifically prove their contribution to the acoustics of the Mosque and help to restore the structure’s original acoustic comfort conditions.

Abstract | Full Text PDF

Ýstanbul ve yakýn çevresi 16. yy.’ dan 21. yy.’ a kadar pek çok deprem yaþamýþtýr. Bunlarýn en önemlileri 10 Eylül 1509, 25 Mayýs 1719, 22 Mayýs 1766, 10 Temmuz 1894 depremleri ve 17 Aðustos 1999 Marmara Depremi’dir.
Çalýþmada incelenen deprem sonrasý barýnma uygulamalarý, bu depremlerin meydana geldikleri yer, þiddetleri ve oluþtuklarý zaman sýnýrlýlýklarý içinde belirlenmiþtir. Bu sýnýrlýlýklar içerisinde 1509, 1719, 1766, 1894, 1999 depremlerinden sonraki acil yardým, rehabilitasyon ve yeniden yapým aþamalarýnda oluþturulmuþ barýnma uygulamalarýndaki tarihsel sürecin ortaya çýkarýlmasý ve bu konuda araþtýrma yapan farklý disiplinlere bütüncül olarak veri saðlanmasý amacýyla, öncelikle bu depremler hakkýnda genel bilgiler verilmiþ, sonrasýnda depremlerden sonraki üç aþamada oluþturulan barýnma birimleri incelenmiþtir.
Yapýlan analizlerle, belirlenen beþ farklý depremden sonraki acil yardým, rehabilitasyon ve yeniden yapým aþamalarýnda oluþturulmuþ barýnma uygulamalarý konusundaki bilgiler, uygulamalarýn tarihsel sürecini açýklayýcý bir biçimde oluþturulan tabloda sunulmuþtur.

Istanbul and its immediate surroundings have witnessed many earthquakes from the 16th century to the present, the most severe of which were as follows: 10th September, 1509; 25th May, 1719; 22nd May, 1766; 10th July, 1894 and 17th August, 1999, the last of which is also known as the Marmara Earthquake. Chosen as the focus of this study were those earthquakes which, in light of their limitation of place, amplitude (magnitude) and time, led to the constitution of new post-earthquake housing practices. As a first step, general information about the 1509, 1719, 1766, 1894, 1999 earthquakes was appraised. Then, with the aim of providing holistic data for different disciplines that research this issue, the study examines the housing units constructed during the emergency relief, rehabilitation and reconstruction stages in the the aftermath of the earthquakes. For the five earthquakes, the resulting data of post-earthquake housing practices are set out in such a way as to explain the historical process of the practices involved.

Abstract | Full Text PDF

Sýnýr ötesi iþbirliði, sýnýr bölgelerinin geliþmesine ve komþu ülkeler arasýnda iyi iliþkiler kurulmasýna katký saðlayan önemli araçlardan birisi olarak gösterilmektedir. AB’nin öncü destekçileri arasýnda yer aldýðý bu tür iþbirlikleri, adaylýk süreci ile birlikte Türkiye’nin de gündemine girmiþ, Bulgaristan ve Suriye ile sýnýr ötesi iþbirliði programlarý uygulamaya konulmuþtur. 15 yýlý aþkýn süredir deneyimlenen sýnýr ötesi iþbirliði programlarý aracýlýðý ile özellikle Edirne ve Kýrklareli illerinde yüzlerce proje gerçekleþtirilmiþ ve bu alanda bir kurumsal yapý oluþmuþtur. Bu çalýþma, 2013 yýlýnda gerçekleþtirilen bir saha çalýþmasýna dayanarak Edirne- Kýrklareli bölgesindeki sýnýr ötesi iþbirliði deneyimini incelemektedir.

Turkey has been engaging in cross-border cooperation projects for over a decade, and these accelerated following the granting of EU candidacy status to Turkey. The major cross-border cooperation activities take place on the western border regions of Turkey, namely on Edirne and Kýrklareli, two provinces which border EU member country Bulgaria. Here, under the auspices of the IPA-CBC programme, several projects have been realized targeting various sectors, from infrastructure development to joint festival preparations. In addition, various actors from public institutions related to central government, municipalities, business organizations and NGOs have been involved in the process of generating a diverse institutional structure. Based on a field study conducted in the summer of 2013, this study aims to explore the established institutional structure of cross-border cooperation in Edirne-Kýrklareli Border Region, by analyzing the projects realized, and questioning central-local relations and perceptions of cross border cooperation projects among the local actors through in-depth interviews.

Abstract | Full Text PDF